Miriam Sinnema

• Dit vond ik een bijzondere schoolsituatie:

“De verwondering van de kinderen als ze ontdekken dat ze iets kunnen, een toren hoger dan zichzelf maken, dat twee vingers aan de ene hand en twee aan de andere hand ook vier is. Maar ook de kleine dingen die voor mij zo groot aanvoelen. De woorden: ‘Ik heb jou zo gemist juf’. Of; ‘Kijk deze heb ik voor jou gemaakt’, dan krijg ik een tekening met mooie gekleurde krabbels erop. Het gevoel dat je vooruit komt met een leerling, kleine en grote stappen. De eerlijkheid van het jonge kind, prachtig ... En wanneer mijn schoenen niet mooi zijn, dan hoor ik het direct.”

• Daarom is De Schatkamer geen school als alle andere:

“Wat ik mooi vind, is dat het kind gezien wordt in alle mogelijkheden en talenten. Maar ook wij worden zo gezien. Het is een school in beweging er zijn altijd nieuwe en leuke ontwikkelingen binnen de school en het is fijn daarover mee te denken.”

• Dit was mijn eigen schoolervaring:

“Ik zelf zat op een traditionele school. Er werd op één niveau lesgegeven, geen computers en geen digibord. De juffen en de meesters rookten zelfs voor de klas! Soms namen ze hun hond mee en die lag dan onder het bureau van de juf of meester. Als je in klas 6 (nu groep 8) zat, mocht je de hond uitlaten, thee en koffie rondbrengen en de kopjes afwassen.”

• Ikzelf was als basisschoolleerling …

“…. altijd een van de braafste kinderen van de klas, want je kreeg echt straf als je stout was. Een halfuur nablijven was niks en dan kreeg je thuis ook nog eens op je kop omdat jij je niet behoorlijk had gedragen. De tijden zijn nu (gelukkig!) anders.”